Strop drewniany: konstrukcja, ocieplenie, zalety i wady

Strop jest niezwykle ważnym elementem konstrukcji budynku. Odpowiada za jej usztywnienie w kierunku poziomym, przenoszenie obciążeń oraz izolację poszczególnych kondygnacji. Dużym powodzeniem wciąż cieszą się stropy drewniane, często porównywane z betonowymi. Czym charakteryzuje się strop drewniany, jakie posiada wady i zalety oraz ile kosztuje?

Strop drewniany

Co to jest strop drewniany?

Strop drewniany jest poziomym układem konstrukcyjnym wykonanym z drewna. Jego zadaniem jest oddzielenie poszczególnych kondygnacji budynku.

Strop drewniany powstaje z podłużnych belek, mocowanych w układzie równoległym do ścian domu. Od strony poddasza zwykle stosowane są płyty kartonowo-gipsowe. Na powierzchni górnej stropu układa się podłogę, a dolną pokrywa tynkiem. Strona stropu spełniająca funkcję sufitu pomieszczenia pozostawiana jest w stanie surowym.

W ten sposób utworzyć można wytrzymałą i estetyczną konstrukcję belkową. Od spodu przybijana jest podsufitka.

Główną funkcją stropu drewnianego jest przenoszenie obciążeń stałych – ciężaru zarówno własnego, jak i ścianek działowych. W przypadku poddaszy, częściowo przenoszony jest także ciężar więźby dachowej.

Strop drewniany przenosi ponadto obciążenia użytkowe. Znosi ciężar umeblowania i wyposażenia pomieszczenia, a także przebywających w nim osób czy składowanych towarów. Konstrukcja stropu drewnianego powinna być na tyle sztywna, aby sprostać wymaganym warunkom użytkowym.

Oznacza to, że wpływ obciążeń na ugięcie stropu nie może przekroczyć dopuszczalnych wartości. Konstrukcja ta zwiększa też sztywność budynku. Chroni wnętrza poszczególnych kondygnacji przed przenikaniem ciepła czy dźwięku. Pozwala na utworzenie dobrego podłoża do podłogi i posadzek.

Strop drewniany często nazywany jest stropem lekkim. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w budownictwie domów drewnianych i murowanych.

Strop drewniany warstwy

Dobrze zaprojektowany strop drewniany to konstrukcja z uwzględnieniem odpowiedniego rozmieszczenia warstw. Każda z nich spełnia określoną funkcję.

W przypadku domów jednorodzinnych, najczęściej spotykane są stropy drewniane belkowe. Belki te najczęściej wykonane są z litych bali drewnianych. Można jednak wykonać je także jako elementy składane, np. łączone mechanicznie lub klejone. Odpowiednio dopasowany rozstaw zapewnia optymalną sztywność, co chroni przed skręcaniem się elementów.

Różna może być wysokość belek drewnianych. Zależy ona zarówno od ich rozstawu, jak i rozpiętości stropu oraz zastosowanego materiału konstrukcyjnego.

Poza belkami, szkielet stropu drewnianego składa się również z podciągów. Elementy te opierają się na ścianach nośnych. Belki mogą być też podpierane na podciągach pośrednich – wówczas układane są jednokierunkowo. Zakrywa się je podsufitką lub pozostawia widoczne od spodu stropu.

Podsufitka

Podsufitkę można wykonać z drewnianej boazerii lub płyt gipsowych. Nie jest ona jednak konieczna. Belki w stropach bez podsufitki pozostają wówczas widoczne, jednak wciąż mogą prezentować się estetycznie. W budynkach murowanych trzeba je dodatkowo zabezpieczyć.

Użycie specjalnego jarzma chroni belki przed wysuwaniem się. Z murem stykają się ich końcówki. Należy osłonić je papą, unikając przy tym przykrywania czoła belki.

Od tej strony konieczne jest również zastosowanie izolacji termicznej gniazda. Zapobiega to skraplaniu się pary wodnej, a tym samym wydłuża trwałość drewna. Między murem a belką należy pozostawić nieco przestrzeni wentylacyjnej, o szerokości ok. 2-3 cm. W ten sposób powietrze może bez trudu docierać do czoła belki.

Izolacja cieplna

Ważną warstwą stropu drewnianego jest dobra izolacja cieplna.

Do czasu wykończenia, konstrukcja ta spełnia funkcję zewnętrznej przegrody. Wiąże się to z koniecznością ułożenia paroszczelnej izolacji od strony pomieszczeń ogrzewanych.

Jako izolacja cieplna między kondygnacjami najczęściej stosowana jest wełna mineralna. Z reguły układa się jej ok. 10 cm w przestrzeń między belkami.

Konieczne jest również zastosowanie folii paroizolacyjnej. Umożliwia ona odprowadzenie wilgoci z warstwy ocieplenia, a także chroni przed pyleniem wełny.

Między deskami a wełną powinna zostać pozostawiona przestrzeń wentylacyjna o grubości minimum 5 cm.

Aby uzyskać dodatkowe wyciszenie stropu drewnianego, przed przybiciem desek na belkach położyć można paski filcu lub pianki o grubości ok. 1 cm.

Izolacja akustyczna

Trudność w wyciszeniu stropu drewnianego wynika z jego niewielkiej masy. Aby uzyskać dobrą izolację akustyczną, należy zastosować elastyczne podkładki z gumy lub filcu. Używa się ich w miejscu łączenia konstrukcji stropu z poszyciem. Podkładki te ułożyć warto również między belkami stropowymi a legarami, których nie należy przybijać.

Do ochrony pomieszczeń przed hałasem stosuje się najczęściej posadzki pływające. Powinny posiadać możliwie wysoki ciężar. Najlepiej więc wykorzystać wielkowymiarowe elementy drewniane lub drewnopochodne, takie jak klejone warstwowo deski lub laminowane panele.

Szczególną uwagę warto zwrócić na odpowiednią izolację akustyczną posadzek pływających od ścian. W przeciwnym razie dźwięki będą mocniej przenoszone przez ściany ograniczające posadzkę. Innym rozwiązaniem może być nieznaczne dociążenie stropu drewnianego, przy zachowaniu równomiernej elastyczności.

Da się to uzyskać poprzez naklejenie bądź rozłożenie płytek kamiennych lub betonowych. Wymiary płytek nie mogą być przy tym przesadnie duże. Na szczelinach między nimi spoczywa bowiem cała nadbudowa elastyczna.

Dobre efekty da się też osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich wykładzin, które poprawiają tłumienie odgłosu kroków o dużych częstotliwościach.

Przez strop przenika sporo elementów konstrukcyjnych, takich jak kominy czy schody. W ich przypadku regularny układ belek stropowych się nie sprawdzi. Belki trzeba skrócić, przenosząc obciążenia na sąsiednie elementy. W tym celu stosuje się belkę wymianową, mocowaną jarzmem do belek regularnych oraz skróconych.

Przez podsufitkę da się przeprowadzić także pojedyncze elementy elektryczne. Nie mają wpływu na odporność ogniową, o ile powstałe przy okazji otwory zostaną odpowiednio zamknięte, np. zagipsowane. Szczególną staranność należy zachować przy wykonywaniu przejść przewodów prowadzonych pionowo. Ich pęczki do średnicy 50 mm można bez specjalnych zabiegów przeprowadzić przez podsufitkę. Należy jedynie wyłożyć miejsce przechodzenia odpowiednio ciasno ułożonym włóknem mineralnym, po czym uszczelnić przy pomocy zaprawy gipsowej.

Strop drewniany eksploatowany przez wiele lat narażony jest na wystąpienie ugięcia. Stosowanie ciężkich wypełnień wewnętrznych w postaci polepy przesadnie obciąża fundamenty i mury budynku. Ogranicza to możliwości modyfikacji sposobu użytkowania wnętrz.

Remont takiego stropu wymaga przeprowadzenia poziomowania. Zaleca się wówczas zastosowanie dwóch warstw płyty gipsowo-kartonowej o podwyższonej ognioodporności. Na warstwie wierzchniej suchego szprycu układa się materiał podsypkowy, którego zadaniem jest wypoziomowanie ugiętego stropu. Stanowi on też optymalne podłoże pod płyty suchego jastrychu. Na takich płytach układać można terakotę, wykładzinę, panele oraz inne rodzaje posadzek.

Strop drewniany konstrukcja – rozstaw belek, rozpiętość, dopuszczalne obciążenie

W zależności od obciążenia, rozstaw osiowy belek stropowych powinien mieścić się w granicach 60-90 cm. Ugięcie maksymalne belek nie powinno natomiast przekraczać 1/300 ich rozpiętości. Dopuszczalna wartość tego parametru wynosi 6 m, licząc w świetle ścian.

W zależności od rozpiętości stropu oraz obciążenia, wymiary belek w stropach drewnianych mogą wynieść od 8×15 do 19×28 cm. Proporcje optymalne przekroju jednej belki to ok. 5:7. Konieczne może być zachowanie jej równej długości z oparciem na murze.

Dopuszczalne obciążenie jest natomiast dość trudne do określenia. Stropy drewniane mają różne parametry. Belki mogą mieć różny rozstaw. Nie bez znaczenia pozostaje stan techniczny stropu drewnianego. Znaczenie ma także odległość od ścian i pozostałych punktów podparcia.

Aby ocenić maksymalne obciążenie stropu, najlepiej skonsultować projekt z doświadczonym budowlańcem. Projektant będzie w stanie obliczyć nośność, a także podać ewentualne metody wzmocnienia konstrukcji.

Strop drewniany prefabrykowany (belki prefabrykowane Posi Joints)

Specyficzną odmianą stropu drewnianego jest konstrukcja wykonana z belek prefabrykowanych MiTek, czyli Posi Joist. Kombinacja elementów górnego i dolnego pasa łączona jest za pośrednictwem specjalnych krzyżulców. Łączniki te nazywają się Posi Strut i wykonane są z blach stalowych.

Belki stropowe Posi Joist łączą w sobie siłę stalowej sieci z lekkością drewna. Mimo niskiej wagi, taka konstrukcja charakteryzuje się dużą sztywnością.

Łączniki Posi Strut mogą występować w różnych rozmiarach. Belki stropowe Posi Joist mają też rozmaite przekroje, w zależności od rozpiętości i poziomu obciążeń. Zaletą tego rozwiązania jest stabilność, solidność i odpowiednia estetyka po wykonaniu stężeń.

Posi Joist mogą być stosowane na konstrukcję dachów płaskich. Bez podpory rozpiętość wynosi nawet do 6 m – przy założeniu obciążenia użytkowego równego stropom betonowym, obciążeń od warstw oraz obciążeń od ścianek działowych.

Dzięki możliwości uzyskania szerokich rozpiętości, swoboda kształtowania wnętrz w budynkach ze stropem drewnianym z prefabrykatów jest bardzo duża. Przekłada się to na sporą różnorodność w kwestii kreowania układów wewnętrznych np. dla obiektów handlowych i przemysłowych.

W porównaniu ze stropami betonowymi, Posi Joist zapewnia nawet o 50 proc. mniejszy ciężar. Umożliwia przy tym użycie najcięższego stropu drewnianego, z uwzględnieniem warstw dociążających, chroniących przed ogniem czy tłumiących dźwięki.

Skorzystanie z możliwości oferowanych przez Posi Joist wiąże się ze sporą oszczędnością finansową i materiałową. Zastosowanie technologii prefabrykowanej ucina koszty surowców i zmniejsza wydatki na praktycznie całą inwestycję. Taka konstrukcja jest lekka, dzięki czemu nie trzeba stosować wieńca. Można bez trudu zmniejszyć przekrój ścian nośnych i fundamentów.

Do minimum da się zredukować także wszelkie podpory – w zależności od warunków, można nawet całkowicie je wyeliminować. Posi Joist nie wymagają stosowania dźwigu, co obniża wydatki związane z montażem. Strop z takich belek montuje się bez użyciu specjalistycznych maszyn, ze względu na niską wagę poszczególnych elementów. Montaż można przeprowadzić nawet w we własnym zakresie.

Belki stropowe Posi Joist posiadają ażurową konstrukcję. Znacząco ułatwia to i przyspiesza prowadzenie wszelkiego rodzaju instalacji wewnątrz konstrukcji, w tym wodnej, kanalizacyjnej czy elektrycznej. Dodatkowo obcina to koszty robocizny. Pieniądze zaoszczędza też brak podpór tymczasowych i stempli w trakcie montażu.

W przypadku Posi Joist nie są prowadzone żadne prace betonowe – nie ma konieczności stosowania wylewek, które zastąpić można warstwami kruszywa. Da się w ten sposób zaoszczędzić czas potrzebny do wyschnięcia betonu, aby zdołał nabrać swoich konstrukcyjnych właściwości.

Montaż stropu drewnianego Posi Joist jest łatwy i szybki. Do wykonywania otworów lub łączenia z murem stosuje się odpowiednie okucia. Wszystkie prace ukończyć można w ciągu jednego dnia, po czym strop jest gotowy do użytku.

W przypadku prawidłowego wykonania i zastosowania właściwych warstw wygłuszających, Posi Joist charakteryzują się dobrą izolacyjnością termiczną i akustyczną. Stosuje się je często w domach energooszczędnych, ponieważ pozwalają na włożenie dużej ilości wełny mineralnej. Dzięki ażurowej konstrukcji, może być ona upychana między krzyżulce na etapie prasowania. Rozwiązanie to likwiduje ryzyko powstawania mostków termicznych.

Materiał sufitowy da się natomiast bezpośrednio zamocować do dolnego pasa belki. Posti Joist powala też na zredukowanie skrzypienia oraz usztywnienie podłogi. Przekroje belek prefabrykowanych da się dostosować do wymagań wytrzymałościowych i architektonicznych jeszcze na etapie projektowania domu.

Strop drewniany jako część wiązara dachowego = sposób na oszczędności

Wbrew wielu opiniom, wiązary dachowe sprawdzają się również w przypadku poddaszy mieszkalnych. Ich zastosowanie wiąże się z wieloma korzyściami.

Dolny pas wiązarów może być jednocześnie elementem konstrukcji stropu. Zastosowanie elementów prefabrykowanych znacząco poszerza możliwości wykonawcze. Jedną z nich jest właśnie włączenie w konstrukcję stropu wiązarów. Wiąże się to z wieloma korzyściami, w tym także finansowymi.

W domach parterowych z poddaszem nieużytkowym, wiązary spełniają funkcję nie tylko więźby. Ich pas dolny jest również elementem stropu. Rozwiązanie to pozwala na wyeliminowanie konieczności stosowania pracochłonnego i drogiego stropu betonowego. Dom można wówczas wznieść taniej o nawet kilkanaście tysięcy złotych.

Dodatkową zaletą jest gwarancja przyspieszenia budowy. Wiązary dachowe mają oparcie na ścianach zewnętrznych, dlatego żadna z wewnętrznych nie jest nośna. W technologii lekkiej można je wykonać taniej i szybciej.

Jeżeli ściana jest wyłącznie działowa, nie musi posiadać ławy fundamentowej. Wiąże się to z dodatkowym obniżeniem kosztów, nie ma bowiem konieczności wykonywania dodatkowej konstrukcji nośnej. Jej funkcje spełniają dolne pasy wiązarów, uwzględniające wszelkie nadprogramowe obciążenia użytkowe.

W przypadku pasa w formie kratownicy, na pierwszej kondygnacji uzyskać można sporo otwartej przestrzeni.

Konstrukcja wiązarowa w większości przypadków pozwala na otrzymanie poddasza bez słupów. Można dzięki nim uzyskać np. otwarte wnętrze bez dziesięciometrowych przeszkód. Pozbawienie poddasza słupów znacząco ułatwia zaadaptowanie go na cele mieszkalne. Zwiększa też możliwości aranżacyjne uzyskanego pomieszczenia.

Belki stropowe wykonać można jako kratowe wiązary drewniane. Elementy tarcicy łączy ze sobą specjalna płytka kolczasta. Ze względu na lekkość elementów, montaż przebiega szybko i prosto. Wykorzystuje się w nim specjalistyczne okucia budowlane, które łączą elementy stropu.

Płytka kolczasta zastosowana w tej technologii daje możliwość łączenia elementów położonych od dowolnymi kątami. Ma to szczególne znaczenie przy tworzeniu wiązarów o różnym kształcie. Umożliwia bowiem tworzenie wiązarów zarówno trójkątnych, jak i znacznie bardziej skomplikowanych. Pozwala tym samym na ciekawe aranżowanie pomieszczeń, które przy zachowaniu zewnętrznej bryły zyskają np. łukowe stropy.

Krzyżulce sprzyjają swobodnemu umiejscowieniu instalacji, włącznie z przewodami o dość dużej średnicy – np. do rekuperacji ciepła. Wynika to z możliwości oferowanych przez przemysłowe ciesielstwo.

Tarcica konstrukcyjna pochodzi z nowoczesnych tartaków i fabryk, które dbają o spełnienie wszystkich norm. Drewno suszone jest termiczne w komorach sterowanych komputerowo. Materiał cechuje się dzięki temu zwiększoną odpornością na pleśnie, grzyby i owady.

Jak ocieplić strop drewniany?

Obecnie w domach jednorodzinnych coraz rzadziej spotkać można nieużytkowe strychy. Na ich miejscu znajdują się mieszkalne poddasza, które zwiększają użytkowy metraż budynku.

W niektórych obiektach z różnych przyczyn nie jest możliwe wykorzystanie obszarów znajdujących się pod połacią dachu. Nie wymagają one jednak inwestycji w pełne ocieplenie skosów. W takim wypadku wystarczy dokładnie ocieplić strop.

Przed rozpoczęciem prac należy wziąć pod uwagę różne czynniki. Nieużytkowe poddasze wymaga ocieplenia solidnym materiałem termoizolacyjnym, który powstrzyma nadmierne wychładzanie się pomieszczeń mieszkalnych. Powłoka termoizolacyjna powinna posiadać grubość przynajmniej 20 cm. Na strychu nieużytkowym można wyłożyć izolację o zwiększonych parametrach. Pozwoli to na zmniejszyć do minimum ryzyko przenikania przez strop ciepła. Ocieplenie wykonać należy z materiału, który będzie posiadał zadowalające parametry termoizolacyjne. Poszczególne rozwiązania różnią się między sobą właściwościami. Najlepiej wybrać jedno z nich jeszcze na wstępnym etapie budowy domu.

Najczęściej stosowanym rozwiązaniem w przypadku stropów drewnianych jest wełna mineralna.

W tym celu z reguły wykorzystuje się materiał w postaci sprężystej maty, która dobrze pokrywa najtrudniej dostępne przestrzenie. Do zalet tego produktu należy dobra izolacyjność termiczna i akustyczna. Wełna mineralna tłumi dźwięki wyjątkowo skutecznie, nawet te pochodzące bezpośrednio z górnej kondygnacji. Stanowi dobre rozwiązanie w przypadku domów, w których poddasze nieużytkowe ma zostać zaadoptowane na składzik.

Wełna mineralna jest jednocześnie produktem niepalnym, co ma znaczenie w przypadku drewnianej konstrukcji. Pozwala to na wykorzystanie jej również w postaci ocieplenia stropu w domu położonym na poddaszu. Spełnia tam podwójną funkcję – termoizolacji oraz ochrony przeciwogniowej.

Rozwiązaniem godnym uwagi przy ocieplaniu stropu drewnianego jest także granulat wełny mineralnej. Strzępki tego materiału posiadają identyczne właściwości, co mata. Miejsca o ograniczonej dostępności uzupełniają jednak znacznie lepiej. Postrzępiona wełna mineralna dobrze sprawdzi się zwłaszcza w pomieszczeniach nieużytkowanych. Da się rozrzucić ją bezpośrednio na powierzchni stropu.

Dość popularnym rozwiązaniem jest także ocieplanie stropu drewnianego styropianem.

Materiał ten występuje w różnych grubościach i wariantach właściwości termoizolacyjnych. Pozwala tym samym na optymalne dopasowanie go do specyficznych potrzeb poszczególnych inwestorów.

Ocieplenie stropu styropianem z różnych względów nie jest jednak w stanie zapewnić wydajnej bariery. Szczególnie słabo materiał ten sprawdza się w przypadku poddaszy, które posiadają dość skomplikowane kształty. Styropian może nie sprostać dostatecznie nierównościom ścian i podłoża.

Sprawdzi się jednak dobrze w formie ocieplenia dla stropu betonowego.

Dobrą izolację termiczną zapewnia granulat z włókien celulozowych, znany jako ekofiber. Materiał ten poleca się zwłaszcza do stosowania w miejscach trudno dostępnych. Podobnie jak strzępki wełny mineralnej, ekofiber wystarczy po prostu wysypać na powierzchnię stropu. Granulki dobrze wypełniają przestrzeń i skutecznie chronią przed powstawaniem mostków termicznych.

Do zalet włókien celulozowych należy bez wątpienia ich niepalność. Izolacja termiczna może dzięki temu dodatkowo zabezpieczać przed rozprzestrzenianiem się ognia. Warto jednak pamiętać, że ekofiber można samodzielnie stosować jedynie w przypadku poddaszy nieużytkowanych. Rozsypać warto go np. na strychu o niskim zadaszeniu. Jeżeli poddasze nie będzie często uczęszczane, nie ma też konieczności tworzenia na nim podłogi.

Pod względem wykonawczym, ocieplenie stropu drewnianego nie różni się znacząco od prac realizowanych przy okazji ocieplania stropu betonowego.

Warstwa izolacji termicznej układana jest między belkami konstrukcyjnymi. Zwykle posiada standardową grubość 20 cm, co odpowiada wysokości belek. Ocieplenie tropu drewnianego powinno uwzględniać izolację przestrzeni znajdującej się nad belkami. Pozwala to na wyeliminowanie mostów termicznych, a także zniweluje różnie w trzymaniu temperatury.

Nad belkami można ułożyć jedyną dodatkową warstwę materiału izolacyjnego. Jeżeli kondygnacja górna wyłączona jest z użytku, nie ma konieczności tworzenia podłogi. Zaleca się jednak ułożenie folii wiatrochronnej, dzięki której izolacja będzie lepiej zabezpieczona. Po paru latach od montażu, mikrocząsteczki nie będą się rozwiewać.

Jeżeli poddasze użytkowe będzie użytkowane od czasu do czasu, warto jednak pomyśleć o ułożeniu podłogi. W tym celu na belkach montuje się ruszt drewniany, a pomiędzy jego szczelinami układa kolejną warstwę izolacji. Następnie wystarczy zamontować drewniane deski lub płyty OSB.

Zamontowanie podłogi nie zwalnia wykonawcy z ułożenia wiatrochronnej folii. Można ułożyć ją bezpośrednio pod rusztem drewnianym. Wszystkie arkusze folii należy ze sobą połączyć, zachowując przy tym ok. 10 cm zakładkę. Rozwiązanie to pozwoli na stworzenie szczelnej bariery ochronnej, pozwalającej na podniesienie wydajności termicznej izolacji.

W wielu domach z poddaszem nieużytkowych znajduje się strop drewniany z przymocowanym sufitem podwieszanym, np. z płyt gipsowych.

Wieszaki sufitu są wówczas mocowane do konstrukcji stropu po bokach belek. W takim przypadku dokładne ułożenie izolacji na suficie podwieszanym jest znacząco utrudnione. Jeżeli belki stropowe są przy tym mocno zagęszczone, ocieplenie sufitu od góry dodatkowo się komplikuje. Rozwiązanie tego problemu wymaga wystarczającej nośności i wytrzymałości sufitu podwieszanego.

Aby wypełnić przestrzenie między belkami, najlepiej zamiast płyt lub mat zastosować wspomniane wcześniej strzępki wełny mineralnej. Taki materiał izolacyjny można swobodnie wykorzystać nawet w przypadku belek ułożonych w niedużych odstępach. Warto jednak pamiętać, że ciężar ocieplenia spoczywa w takim przypadku na suficie podwieszanym. Znaczenie ma więc sposób mocowania konstrukcji oraz jej wytrzymałość.

Wykonanie ocieplenia stropu drewnianego od spodu też jest jak najbardziej możliwe. Wiąże się jednak z koniecznością ograniczenia wysokości ścian na wybranej kondygnacji. Ocieplenie od spodu montowane jest bezpośrednio do belek stropowych. Należy układać warstwy izolacyjne między rusztem przeznaczonym do wykonania sufitu z płyt kartonowo gipsowych.

W przypadku ocieplenia od dołu przebiegającego w kuchni lub łazience, wskazane jest ułożenie folii paroizolacyjnej. Szczelna bariera powinna znajdować się między sufitem z kartonowo gipsowych płyt, a ociepleniem. Pozwoli to na uniknięcie zjawiska wnikania wilgoci z pomieszczeń w materiał termoizolacyjny, powodującego ograniczenie jego cennych właściwości.

Inna metoda opiera się na zamocowaniu od dołu belek folii paroizolacyjnej, najlepiej metalizowanej. Poprzecznie do nich zamocować należy deski o grubości 2,5 cm, osiowo co 60 cm. Do rusztu mocowane są płyty gipsowo-kartonowe lub łączone na wpust i pióro listwy boazeryjne. Zaletą tego drugiego materiału jest odporność na ewentualne poruszanie się stropu, co chroni przed powstawaniem pęknięć na spoinach.

Wełnę w stropie najlepiej układać między belkami od góry. Rozstaw powinien być ustalony na podstawie obliczeń konstrukcyjnych. Z uwagi na specyfikę wykonawczą, w zależności od projektu najwygodniejszy będzie rozstaw belek 80-90 cm.

Poprzecznie do belek, od góry należy ułożyć legary. Mniejszy rozstaw pozwoli na użycie cieńszych desek na podłogę.

W przypadku wyjątkowo smukłych belek stropowych, może wystąpić zwiększona podatność na skręcanie. Wówczas między legarami warto przybić deski usztywniające. Można też przybić legary do desek, jednak osłabia to izolacyjność akustyczną stropu drewnianego. Ewentualnie między belkami stosuje przewiązki poprzeczne, co jest rozwiązaniem zdecydowanie najbezpieczniejszym.

Podłogę z desek wykonuje się na legarach. Najniższa część poddasza na stropie jest zwykle niewykorzystywana. Można na niej ułożyć po prostu rozwiniętą wełnę z rolki. Jeżeli wiązary nie posiadają kratowej konstrukcji, kratownica nie powinna przeszkadzać. Do wad takiego rozwiązania zaliczyć można trudności w poruszaniu się po rozścielonej wełnie.

Takie poddasze nie sprawdzi się nawet w formie strychu. Wyższą, użyteczną część stropu można przeznaczyć na przygotowanie izolowanej podłogi na legarach. Wełna jest wówczas rozkładana w postaci mat jedynie pod niewykorzystywanymi skosami niskimi.

W przypadku stropów nierównych, deski stelaża zastąpić można znacznie sztywniejszymi łatami. Przy zastosowaniu podkładek, pozwalają też na wypoziomowanie powierzchni dolnych i utworzenie z nich wspólnej płaszczyzny.

Strop drewniany czy betonowy?

Drewniany strop uważany jest za alternatywę dla stropu betonowego. Oba rozwiązania posiadają swoje unikalne cechy, które przekładają się na wady i zalety.

W porównaniu ze drewnianym, strop betonowy jest znacznie cięższy. W tym przypadku do montażu wykorzystuje się żelbetowe belki, na które układane są rzędy pustaków. Pozwala to na utworzenie stropu gęstożebrowego, dość powszechnie spotykanego.

Innym rozwiązaniem jest strop monolityczny, znany także jako lany. Opiera się na montażu pionowych stempli od spodu, na których następnie układane są płyty szalunkowe. Ważny etap montażu to zbrojenie, zwykle z prętów zbrojeniowych lub zgrzewanych siatek zbrojarskich. Przygotowane w ten sposób podłoże jest następnie olewane płynnym betonem za pośrednictwem specjalnej pompy.

Strop lany daje pewność wysokiej nośności, przez co szeroko stosowany jest w budownictwie przemysłowym.

Zalety drewnianych

• Do zalet stropów drewnianych należy bez wątpienia ich estetyka. Widoczne belki prezentują się niezwykle interesująco. Pozwalają na wyjątkowo ciekawe zaaranżowanie wnętrz. Drewniany strop to rozwiązanie idealne zwłaszcza w rustykalnym wystroju. Wygląda szlachetnie i stanowi wspaniałą ozdobę pomieszczeń nastawionych na podkreślenie akcentów naturalnych i ekologicznych.
• Drewno to surowiec bardzo przyjazny człowiekowi. Pozwala domownikom czuć się swojsko i komfortowo. Najczęściej stosowane drewna na stropy to jodła i sosna. Przy odpowiednio wysokiej jakości oraz mocnym wysuszeniu, taki strop jest też trwały i solidny. Materiał powinien przebywać w suszarni minimum kilka miesięcy. W przeciwnym razie istnieje ryzyko pękania i skręcania się belek po pewnym czasie.
• Do zalet stropów drewnianych należy też ich lekkość, co przekłada się na szybkość w budowie. Rozwiązanie to w bardzo niewielkim stopniu wpływa na obciążenie konstrukcji budynku. Doskonale sprawdza się w związku z tym w domach starszych, np. przedwojennych.

Wady drewnianych

• Niestety, lekkość konstrukcji może się okazać również minusem drewnianego stropu. Rozwiązanie to nie jest polecane w przypadku poddasza użytkowego. Nie należy stawiać na nim ścianek murowanych, ponieważ ich ciężar narusza stabilność konstrukcji. Najlepiej sprawdzi się drewniany strop w domu jednorodzinnym parterowym, właśnie ze względu na brak poddasza użytkowego.
• Do wad takiej konstrukcji należy też zaliczyć akustykę pracującego drewna. Belki mogą strzelać i pojękiwać. Dla osób o lekkim śnie lub wrażliwych dla dźwięki, mieszkanie w takich warunkach może się okazać niekomfortowe. Sposobem na rozwiązanie tego problemu jest dodatkowe wyciszenie drewnianego stropu. W tym celu stosuje się wełnę akustyczną, która pozwala na wytłumienie odgłosów pochodzących z poddasza.
• Minusem drewnianych stropów jest też bez wątpienia zwiększone ryzyko pożarowe. Wielu projektantów odradza ten rodzaj konstrukcji właśnie z tego powodu. Ma to szczególne znacznie np. w przypadku, gdy planowany jest montaż kominka w salonie.
• Drewno to surowiec w pełni naturalny. W porównaniu z elementami betonowymi, przekłada się to niestety na krótszą żywotność. Do czynników najszkodliwiej wpływających na ten materiał zaliczyć można zmiany temperatury, wilgoć czy obecność szkodników. Strop drewniany należy więc regularnie impregnować. Dobrze zabezpieczony materiał będzie nie tylko trwalszy, ale też bardziej zadbany i elegancki.
• Jeszcze jedną wadą stropu drewnianego są dość dość ograniczone możliwości w kwestii wykończenia podłogi poddasza. Układanie płytek nie jest wskazane, z uwagi na niewielką szczelność konstrukcji. Podłoga położona na drewnianym stropie wymaga też solidnego wytłumienia, np. dźwiękoszczelną płytą lub filcem. W przeciwnym razie nawet nieduże dźwięki będą bardzo głośne i szybko rozniosą się po całym domu.

Zalety stropów betonowych

• Podstawową zaletą stropów betonowych jest ich duża stabilność. W tym przypadku ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek ugięcia jest znikome.
• Strop betonowy zapewnia akustykę nieosiągalną dla lekkiego stropu drewnianego.
• Konstrukcja jest też nieporównywalnie efektywniejsza pod względem ognioodporności.
• Stop betonowy cechuje się masywnością i wysoką trwałością, szacowaną nawet na kilkadziesiąt lat eksploatacji.
• W przypadku stropu betonowego gęstożebrowego, zaletą jest niewątpliwie łatwość montażu. Układanie konstrukcji nie wymaga stosowania pomp do betonu lub innych ciężkich sprzętów specjalistycznych. Niski jest również nakład prac, które nie muszą być przeprowadzane przez wieloosobową ekipę. Kilku wykonawców w zupełności wystarczy do zamontowania stropu z gotowych elementów. Konstrukcje gęstożebrowe szczególnie cenione są w budownictwie jednorodzinnym o średnim metrażu.

Wady stropów betonowych

• Do wad stropów betonowych należy konieczność dokładnego rozplanowania wnętrz na poddaszu przed montażem. Ścian działowych nie można montować na pustakach, ponieważ nie wytrzymają obciążenia.
• Wykonanie stropu monolitycznego jest dość pracochłonne i czasochłonne. Rozwiązanie to pozwala jednak na wyjątkowo równomierne rozmieszczenie obciążenia.
• W przypadku stropu gęstożebrowego, belki mogą nadmiernie obciążać ściany. Konsekwencją nieprawidłowego montażu jest zwykle występowanie pęknięć na ścianach. Zwiększa się też ryzyko tzw. klawiszowania. Zjawisko to polega na uginaniu pojedynczych belek na skutek obciążenia.
• Sporą wadą betonowego stropu jest też duży ciężar całej konstrukcji. W niektórych budynkach obciążenie grozi nawet ich zawaleniem, co ma znaczenie zwłaszcza w dość wiekowych domach. Kluczowy okazuje się odpowiednio dopracowany projekt oraz nadzór osoby dysonującej uprawnieniami budowlanymi nad realizacją prac.
• Do wad stropów wykonanych z betonu należy bez wątpienia także wyższa cena. Strop drewniany jest znacznie tańszy.

Strop drewniany cena

Wykonanie stropu drewnianego z belek nie jest kosztowne. Cena całej inwestycji z pewnością okaże się niższa, niż w przypadku zastosowania produktów monolitycznych z betonu.

W przypadku domu murowanego ze stropem belkowym o rozpiętości 100 m2, ze standardowo rozlokowanymi pod względem odstępów belkami, ostateczny koszt zakupu materiałów wysokiej jakości materiałów (z wieńcami, podciągami i słupami) wyniesie maksymalnie 25 000 zł.

Należy wziąć pod uwagę różne koszty dodatkowe, takie jak zatrudnienie solidnej ekipy wykonawczej. Sama realizacja stropu drewnianego o rozpiętości 100 m2 będzie kosztowała ok. 2 800 – 5 000 zł, w zależności od cennika firmy i poziomu skomplikowania projektu. Na ostateczną cenę w ostateczności wpłynie zarówno robocizna, jak i rodzaj wykorzystanych materiałów budowlanych.