Wiązary dachowe drewniane

Prefabrykowane wiązary dachowe łączone przy pomocy metalowych płytek kolczastych MiTek funkcjonują w przemyśle budowlanym już od drugiej połowy lat 50. ubiegłego wieku. Technologia ta przyczyniła się w dużym stopniu do gwałtownego rozwoju przystępnego cenowo budownictwa mieszkaniowego, gwarantując przy tym doskonałą wytrzymałość budynków oraz znacząco skracając czas budowy. 

Sprawdź  ile będzie kosztować konstrukcja dachu Twojego budynku >>

Prefabrykowane wiązary dachowe drewniane

Wiązary kratownicowe z płytkami MiTek cieszą się ogromną popularnością w Stanach Zjednoczonych oraz w Australii, a także w zachodniej i północnej Europie. W Szwajcarii, Norwegii, Belgii, Szwecji, Francji czy Wielkiej Brytanii wiązary z płytkami kolczastymi wyparły niemal całkowicie tradycyjne konstrukcje ciesielskie.

Prefabrykowane wiązary dachowe na więźbę dachową domu jednorodzinnego

Rosnąca popularność nowoczesnego budownictwa szkieletowego wśród współczesnych inwestorów świadczy o coraz większym zainteresowaniu zaawansowanymi konstrukcjami prefabrykowanymi. Rynek wykonanych przemysłowo wiązarów dachowych prefabrykowanych wciąż jednak nie cieszy się w naszym kraju przesadnym zainteresowaniem.

Tymczasem, możemy to stwierdzić z całą mocą, budownictwo oparte na wykorzystaniu prefabrykatów to przyszłość. O zaletach prefabrykowanych wiązarów dachowych przekonują się od wielu lat mieszkańcy Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także Półwyspu Skandynawskiego, Wielkiej Brytanii czy Francji. Teraz nadszedł czas na Polaków.

Wiązar prefabrykowany charakteryzuje się konstrukcją kratownicową. Drewniane wiązary dachowe powstają w wyniku przemysłowego spięcia drewnianych desek przy użyciu płytek kolczastych. Wiązary prefabrykowane składają się z:

• pasów – dolnego, stanowiącego konstrukcję stropu oraz górnego,
• słupków,
• krzyżulców.

Więźba dachowa wyprodukowana w zakładzie prefabrykacji jest następnie przewożona na plac budowy, gdzie z gotowych elementów montuje się całą konstrukcję dachu. Składanie poszczególnych wiązarów trwa zwykle od jednego do kilku dni.

Montaż prowadzą wykwalifikowani przedstawiciele producenta wiązarów MGDachy. W większości przypadków istnieje jednak również możliwość samodzielnego złożenia konstrukcji dachowej z dowiezionych elementów. Należy jednak pamiętać, że samodzielny montaż prefabrykowanej więźby dachowej wiąże się z utratą gwarancji.

Prefabrykowane bindry dachowe są ze sobą łączone przy pomocy specjalistycznych płytek kolczastych (płytek MiTek) – stalowych blaszek o grubości od 1 do 2 mm wyposażonych w kolce o długości od 8 do 20 mm. Płytki kolczaste wciskane są są w ułożone doczołowo elementy drewniane więźby dachowej (o grubości 45, 50 lub 60 mm) przy użyciu specjalistycznej prasy o nacisku 23-50 ton. Połączenia więźby dachowej przy użyciu płytek kolczastych nie wymagają stosowania dodatkowych łączników, takich jak gwoździe, śruby czy kleje. Przed prasowaniem drewniane elementy wiązarów dachowych układane są na stanowiskach w formie szablonów. Pozwalają one utrzymać materiały w prawidłowym położeniu oraz zachować pełną zgodność ze sporządzonym wcześniej projektem więźby dachowej. Przygotowane w ten sposób pojedyncze prefabrykowane wiązary dachowe drewniane zostają odpowiednio zabezpieczone, załadowane na ciężarówki, a następnie – przewiezione na plac budowy, na którym odbędzie się montaż więźby dachowej.

Kształt wykonywanych wiązarów zależy od kształtu dachu określonego w danym projekcie więźby dachowej. Generalnie, prefabrykowane wiązary kratownicowe dają praktycznie nieograniczone możliwości projektowe. Wiązary kratownicowe sprawdzają się najlepiej w przypadku domów o dachach jedno- lub dwuspadowych z niewielkim spadkiem połaci oraz poddaszem nieużytkowym. Prefabrykowane wiązary dachowe na więźbę dachową łączone na płytki kolczaste można jednak stosować także w przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji dachu.

Połączenia przy użyciu płytek kolczastych pozwalają tworzyć prefabrykowane wiązary dachowe do budynków o rozpiętości do 30 m bez konieczności stosowania podpór wzmacniających. Dlatego też wiązary dachowe cieszą się ogromnym powodzeniem w budownictwie przemysłowym i magazynowym.

W przypadku wiązarów drewnianych prefabrykowanych, za cały przebieg produkcji oraz montażu odpowiada firma MG Dachy. Inwestorzy nie muszą się więc martwić o zakup odpowiedniego drewna suszonego, impregnatów, połączeń czy wszelkiego rodzaju elementów pomocniczych stosowanych we więźbie dachowej.

Produkcja prefabrykowanych wiązarów dachowych

Proces produkcji wiązarów rozpoczyna się od przygotowania projektu. Zakład produkcji prefabrykatów MGDachy oferuje swoim klientom kompleksowe usługi projektowe, w zakres których wchodzi opracowanie konstrukcji dachu zgodnie z potrzebami i oczekiwaniami inwestora, a także przygotowanie dokumentacji technicznej umożliwiającej odpowiednie przygotowanie stanowisk pił i prasowania. Koszt projektu jest zawsze wliczony w cenę wykonania więźby. Po wykonaniu projektu przychodzi czas na wycięcie elementów.

Dokumentacja na piłę przyjmuje postać wydruku lub sterownika do urządzenia. Obejmuje ona dokładną specyfikację każdego elementu wiązara z uwzględnieniem określonych długości oraz kątów. Dzięki temu, zakład jest w stanie zapewnić wysoką dokładność wymiarową oraz powtarzalność poszczególnych elementów.

Następnie wycięte części zostają połączone w wiązary dachowe przy pomocy płytek kolczastych wprasowywanych w węzły. Sterownik z dokumentacją na stanowisko pras zawiera wszelkie niezbędne informacje dotyczące specyfikacji węzłów, rodzaju zastosowanych łączników oraz ich umiejscowienia.

Fabryka wiązarów MGDachy posiada systemy projekcji laserowej – rysunki rzutowane są na powierzchnię stanowiska, umożliwiając jeszcze większą kontrolę nad procesem produkcyjnym. Gotowe wiązary dachowe drewniane zostają odpowiednio zabezpieczone, zapakowane i przetransportowane na plac budowy wraz z elementami pomocniczymi niezbędnymi w procesie montażu więźby.

Więźba prefabrykowana z drewna suszonego komorowo

Drewno o ściśle określonych właściwościach, tak zwane drewno konstrukcyjne, znajduje wiele zastosowań budowlanych. Dzięki wyśrubowanym parametrom jest ono w stanie wytrzymać ogromne obciążenia. Do celów konstrukcyjnych najlepiej sprawdza się drewno iglaste:

• sosnowe, charakteryzujące się doskonałą wytrzymałością, sprężystością i odpornością na zginanie,
• świerkowe, charakteryzujące się dobrą wytrzymałością na rozciąganie i zginanie, ale przy tym stosunkowo dużą podatnością na pękanie i paczenie się,
• jodłowe, charakteryzujące się dużą twardością oraz stosunkowo dobrą sprężystością, ale przy tym mało podatne na impregnację,
• modrzewiowe, charakteryzujące się bardzo dużą twardością oraz wysoką odpornością na ogień.

Do produkcji wiązarów dachowych wykorzystuje się jeden z dwóch głównych rodzajów drewna konstrukcyjnego – drewno klejone warstwowo lub drewno lite. Drewno klejone warstwowo powstaje poprzez czterokrotne struganie materiału oraz klejenie cieniutkich płatów z użyciem niezwykle wytrzymałych klejów. Konstrukcyjne drewno lite otrzymujemy natomiast w procesie kilkukrotnego przecierania drewna okrągłego o pożądanych parametrach wytrzymałościowych.

Klasę wytrzymałości drewna iglastego oznacza się przy użyciu symboli od C14 do C50. Każda z klas została wyodrębniona na podstawie gęstości, wytrzymałości na zginanie, a także rozciąganie i ściskanie (zarówno wzdłuż, jak i w poprzek włókien) oraz średnich modułów sprężystości wzdłuż i w poprzek włókien.

Drewno konstrukcyjne opisać można także przy użyciu trzech klas sortowniczych:

• KW – klasa wyborowa.
• KS – klasa średniej jakości.
• KG – klasa gorszej jakości.

Oznaczenia klas drewna pozwalają dobrać najlepszy, najbardziej trwały i wytrzymały materiał, który sprosta wszystkim powierzonym mu zadaniom.

Z jakich materiałów korzystamy? Wiązary prefabrykowane produkowane są zwykle z wytrzymałego i odpowiednio wysuszonego (wilgotność poniżej 20%) drewna sosnowego lub świerkowego. Konstrukcje tego typu więźby dachowej wymagają zastosowania materiału o klasie C24 lub C27 (drewno wyższej jakości jest trudne do pozyskania).

Parametry drewna suszonego komorowo klasy C24:

• wytrzymałość na zginanie: 24 MPa,
• wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż włókien: 14 MPa,
• wytrzymałość na rozciąganie w poprzek włókien: 0,5 MPa,
• wytrzymałość na ściekanie wzdłuż włókien: 21 MPa,
• wytrzymałość na ściskanie w poprzek włókien: 2,5 MPa,
• wytrzymałość na ścinanie: 2,5 MPa,
• średni moduł sprężystości wzdłuż włókien: 11 000 MPa,
• średni moduł sprężystości w poprzek włókien: 370 MPa.

Parametry drewna suszonego komorowo klasy C27:

• wytrzymałość na zginanie: 27 MPa,
• wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż włókien: 16 MPa,
• wytrzymałość na rozciąganie w poprzek włókien: 0,4 MPa,
• wytrzymałość na ściekanie wzdłuż włókien: 22 MPa,
• wytrzymałość na ściskanie w poprzek włókien: 5,6 MPa,
• wytrzymałość na ścinanie: 2,8 MPa,
• średni moduł sprężystości wzdłuż włókien: 12 000 MPa,
• średni moduł sprężystości w poprzek włókien: 400 MPa.

Drewno przeznaczone do produkcji wiązarów kratownicowych musi zostać poddane procesom suszenia, czterokrotnego strugania oraz impregnacji. Wytrzymałość drewna suszonego jest nawet o 60-70% wyższa niż w przypadku drewna wilgotnego. Ponadto, montaż wilgotnego materiału niesie ze sobą ryzyko powstania wypaczeń oraz rozluźnienia zastosowanych połączeń. Wilgotne drewno jest również znacznie bardziej podatne na działanie grzybów oraz pleśni. Suszenie odbywać się może w sposób naturalny lub w specjalnych komorach. Należy jednak pamiętać, że swobodne schnięcie na świeżym powietrzu lub pod zadaszeniem potrwa co najmniej rok. Suszenie przemysłowe prowadzone jest w maszynach umożliwiających pełną kontrolę nad temperaturą oraz wilgotnością wewnątrz komory. Odbywa się ono zazwyczaj w temperaturze 75°C i trwa kilka godzin. W wysokiej temperaturze giną wszelkie mikroorganizmu, a materiał zostaje wyjałowiony.

Czterokrotne struganie ma z kolei zapewnić zwiększoną odporność ogniową drewna. Wygładzona powierzchnia materiału opóźnia bowiem i utrudnia jego zapłon. Inną zaletą drewna czterokrotnie struganego jest jego ograniczona podatność na szkodliwe działanie różnego rodzaju owadów. Gładka powierzchnia utrudnia bowiem insektom swobodną penetrację materiału. Odpowiednia impregnacja zabezpiecza drewno przed korozją biologiczną oraz zwiększa jego odporność ogniową.

Drewno może być impregnowane:

• powierzchniowo – poprzez malowanie, natryskiwanie lub zanurzanie w roztworze impregnatu,
• wgłębnie – poprzez długotrwałą kąpiel w roztworze impregnatu,
• próżniowo – poprzez ciśnieniowe nasączanie impregnatem w przeznaczonym do tego celu autoklawie.

Wybór odpowiedniej metody impregnacji oraz środka zabezpieczającego zależy w dużym stopniu od uwarunkowań technicznych wiązarów dachowych. Zastosowane preparaty powinny być jednak zgodne z obowiązującymi normami oraz ekologiczne – bezpieczne zarówno dla człowieka, jak i środowiska naturalnego.

Certyfikacja drewna konstrukcyjnego

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, producenci drewna konstrukcyjnego są zobowiązani do uzyskania prawa do certyfikacji swoich wyrobów symbolem CE. Oznaczone w ten sposób drewno wykazuje pełną zgodność z normą PN-EN 14081-1+A1:201. Tartaki produkujące i sprzedające drewno konstrukcyjne bez wymaganej certyfikacji działają niezgodnie z prawem, narażając się na kary finansowe nakładane przez Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

CE (Conformité Européenne) to europejski znak jakości, na który powinniśmy zwracać uwagę podczas zakupu prefabrykowanych wiązarów dachowych. Symbol ten stanowi bowiem gwarancję zgodności produktu z wymaganiami dyrektyw Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska. Należy pamiętać, że obowiązkowa certyfikacja drewna konstrukcyjnego dotyczy w takim samym stopniu materiałów przeznaczonych na wielkie inwestycje budowlane, jak i wyrobów stosowanych w budownictwie jednorodzinnym.

Aby uzyskać prawo do korzystania z symbolu CE, producent powinien wdrożyć w swoim zakładzie prefabrykacji system Zakładowej Kontroli Produkcji (ZKP). System ten umożliwia bowiem ocenę zgodności produktów z wytycznymi Unii Europejskiej.

W ramach systemu Zakładowej Kontroli Produkcji prowadzona jest szczegółowa dokumentacja kolejnych etapów produkcji drewna, a także kontrola jakości materiału oraz ocena jego zgodności z obowiązującymi normami. Warunkiem koniecznym dla uzyskania certyfikatu jest prawidłowe sortowanie wytrzymałościowe drewna (metoda wizualną lub przy użyciu wyspecjalizowanych maszyn do sortowania automatycznego). Celem procesu sortowania jest przypisanie każdej sztuki tarcicy do określonej klasy jakości.

Wyróżniamy trzy klasy: wyborową (KW), średnią (KS) oraz niższą (KG). Dokumentacja sporządzona w ramach systemu Zakładowej Kontroli Produkcji musi być przechowywana przez 10 lat i w razie potrzeby udostępniana do wglądu organom nadzoru budowlanego. Po zatwierdzeniu produktu w procedurze oceny zgodności producent ma prawo oznaczyć drewno symbolem CE. Oznakowanie CE powinno być umieszczone w sposób czytelny i widoczny na każdej sztuce sprzedawanego produktu.

Kupując drewno oznaczone symbolem CE, mamy pewność, że charakteryzuje się ono parametrami umożliwiającymi stosowanie go do celów konstrukcyjnych.

Płytki kolczaste MiTek

Płytka kolczasta (truss connector plate/gang plate) została opatentowana w 1955 roku przez amerykańskiego inżyniera Johna Calvina Jureita. Jest to stalowa blacha (ocynkowana lub nierdzewna) o grubości od 1 do 2 mm z wytłoczonymi z jednej strony kolcami, których długość wynosi od 8 do 20 mm. Wprasowanie płytki kolczaste pod dużym naciskiem (23-50 ton) w elementy wiązara gwarantuje doskonałą wytrzymałość, trwałość oraz stabilność łączenia.

Płytki kolczaste równomiernie przejmują obciążenie z jednego elementu wiązara i przenoszą je na połączony z nim drugi element. W przeciwieństwie do połączeń gwoździowych lub klejonych, płytki MiTek pozwalają na uniknięcie koncentracji naprężeń, umożliwiając przy tym uzyskanie połączenia dorównującego swą wytrzymałością tarcicy. Niepodważalną zaletą płytek kolczastych jest także ograniczenie wpływu miejscowych wad drewna na wytrzymałość całej konstrukcji.

Skuteczność łączenia przy użyciu płytek kolczastych zależy w dużym stopniu od prawidłowego ich wprasowania w materiał. Nie możemy więc wbijać ich samodzielnie przy użyciu tradycyjnego młotka. Wszystkie kolce powinny zostać wbite w drewno równocześnie pod kątem prostym. Do tego celu wykorzystywane są specjalistyczne prasy o nacisku co najmniej 23 ton (w zakładzie prefabrykacji MGDachy stosuje się nacisk z zakresu od 23 do 50 ton). Płytki kolczaste wciskane są w węzły przy zachowaniu zaplanowanego kształtu wiązara utrwalonego w przygotowanym wcześniej szablonie.

Decydując się na dach z wiązarów prefabrykowanych z płytkami kolczastymi, należy pamiętać, że projekt więźby przygotowywany jest właśnie pod tego typu łączenia. Zmiana metody łączenia elementów drewnianych wiązałaby się więc z koniecznością zaawansowanych zmian konstrukcyjnych – modyfikacji całego projektu.

System łączenia przy użyciu płytek MiTek jest z powodzeniem eksploatowany w rejonach świata charakteryzujących się długimi i ostrymi zimami oraz występowaniem silnych wiatrów: w Kanadzie, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szkocji czy na Alasce. Korzystanie z płytek kolczastych w polskich warunkach jest więc w pełni bezpieczne.

Wszystkie płytki MiTek oznaczone są konkretnymi symbolami (GNA20, T150, M14 lub M16S). Dzięki temu oznakowaniu, klient może mieć pewność, jakie płytki zostały wykorzystane przy konstrukcji zamówionej więźby dachowej.

Dostępne na rynku rodzaje płytek kolczastych MiTek:

• Płytki GNA20. Wykonane ze stali ocynkowanej. Grubość blachy wynosi 1 mm, a wysokość kolca – 8 mm.
• Płytki T150. Wykonane ze stali ocynkowanej. Grubość blachy wynosi 1,5 mm, a wysokość kolca – 15 mm.
• Płytki M14.Wykonane ze stali ocynkowanej. Grubość blachy wynosi 2 mm, a wysokość kolca – 20 mm.
• Płytki M16S.Wykonane ze stali nierdzewnej. Grubość blachy wynosi 1,5 mm, a wysokość kolca – 15 mm.

W konstrukcji prefabrykowanych wiązarów dachowych wykorzystuje się zwykle płytki GNA20 i T150. Poniżej przedstawiamy szczegółowe parametry obu rodzajów łączników.

Parametry płytek kolczastych GNA20:

• zdolność zakotwienia płytki przy charakterystycznej gęstości 350 kg/m3 wzdłuż włókien: 2,83 N/mm2,
• zdolność zakotwienia płytki przy charakterystycznej gęstości 350 kg/m3 w poprzek włókien: 1,63 N/mm2,
• wytrzymałość płytki na rozciąganie wzdłuż włókien: 152 N/mm,
• wytrzymałość płytki na rozciąganie w poprzek włókien: 83 N/mm,
• wytrzymałość płytki na ściskanie wzdłuż włókien: 89 N/mm,
• wytrzymałość płytki na ściskanie w poprzek włókien: 70 N/mm,
• odporność płytki na ścinanie wzdłuż włókien: 61 N/mm,
• odporność płytki na ścinanie w poprzek włókien: 42 N/mm,
• moduł SIIP przy średniej gęstości drewna 420 kg/m3: 13,1 N/mm3,
• ochrona przed korozją: powłoka cynkowa.

Parametry płytek kolczastych T150:

• zdolność zakotwienia płytki przy charakterystycznej gęstości 350 kg/m3 wzdłuż włókien: 2,61 N/mm2
• zdolność zakotwienia płytki przy charakterystycznej gęstości 350 kg/m3 w poprzek włókien: 1,94 N/mm2
• wytrzymałość płytki na rozciąganie wzdłuż włókien: 251 N/mm
• wytrzymałość płytki na rozciąganie w poprzek włókien: 132 N/mm
• wytrzymałość płytki na ściskanie wzdłuż włókien: 164 N/mm
• wytrzymałość płytki na ściskanie w poprzek włókien: 100 N/mm
• odporność płytki na ścinanie wzdłuż włókien: 80 N/mm
• odporność płytki na ścinanie w poprzek włókien: 72 N/mm
• moduł SIIP przy średniej gęstości drewna 420 kg/m3: 9,5 N/mm3
• ochrona przed korozją: powłoka cynkowa

Zalety i wady wiązarów dachowych drewnianych

Łączniki w postaci mocnych i wytrzymałych płytek kolczastych pozwalają tworzyć wiązary dachowe do budynków o rozpiętości do 30 m bez konieczności stosowania podpór wzmacniających. Dlatego też, technologia ta cieszy się ogromnym powodzeniem nie tylko w przypadku budownictwa jednorodzinnego, ale także (a może przede wszystkim) w przypadku obiektów przemysłowych i magazynowych.

Wiązary prefabrykowane spinane płytkami kolczastymi są znacznie lżejsze od wariantów łączonych przy użyciu tradycyjnych złączy ciesielskich. Pozwalają one również znacząco zmniejszyć zużycie tarcicy (nawet do 30% przy większej nośności). Stosunkowo niewielka waga pozwala na bezproblemowy transport wiązarów na plac budowy, umożliwiając przy tym swobodne operowanie wiązarami podczas montażu więźby. Niezwykle istotną zaletą wiązarów prefabrykowanych jest także możliwość ich montażu praktycznie o każdej porze roku, także zimą. 

W przypadku wiązarów prefabrykowanych, wszystkie wymiary, kąty i połączenia są projektowane i wykonywane przy użyciu najbardziej nowoczesnych programów i urządzeń. Korzystanie ze specjalnych szablonów pozwala uzyskać całkowitą powtarzalność wymiarów wiązarów dachowych. Dzięki temu, poszczególne elementy są do siebie idealnie dopasowane, zapewniając doskonałą stabilność i wytrzymałość gotowej więźby. Warto w tym miejscu podkreślić, że precyzja wykonania wiązarów dachowych w warunkach przemysłowych jest niemożliwa do osiągnięcia przy użyciu tradycyjnych narzędzi ręcznych wykorzystywanych przez nawet najbardziej doświadczonych cieśli.

W przeciwieństwie do wiązarów tradycyjnych, prefabrykowane wiązary dachowe wykonywane są z odpowiednio wysuszonego drewna, którego wykorzystanie nie niesie ze sobą ryzyka powstania wypaczeń i skręceń, rozwoju grzybów i pleśni, zawilgocenia wełny mineralnej czy rozszczelnienia płyt kartonowo-gipsowych.

Co więcej, materiał nie musi być składowany na budowie – aż do montażu jest on bowiem przechowywany w bezpiecznych warunkach zakładu prefabrykacji wiązarów dachowych. Montaż więźby z elementów prefabrykowanych trwa zwykle 1-2 dni. Wiązary dachowe drewniane dostarczane są na plac budowy w umówionym terminie, umożliwiając bezproblemową koordynację pozostałych prac budowlanych.

W przypadku domów z poddaszem nieużytkowym, wiązary kratownicowe umożliwiają rezygnację z kosztownego stropu betonowego w budynku. Rozwiązanie to pozwala bowiem od razu uzyskać drewnianą konstrukcję stropu. Brak kosztownego stropu betonowego, oprócz oczywistych oszczędności, niesie ze sobą również możliwość „odchudzenia” fundamentów oraz ścian nośnych domu jednorodzinnego, pozwalając przy tym na większą swobodę aranżacji przestrzennej wnętrza budynku. Ściany wewnętrzne to nie ściany nośne budynku, więc możemy je więc ustawiać zgodnie ze swoimi potrzebami i preferencjami estetycznymi.

Taka konstrukcja dachu umożliwia pokrycie budynku o rozpiętości do 30 m bez konieczności stosowania dodatkowych podpór. Podobnie w przypadku domów z poddaszem mieszkalnym – wiązary prefabrykowane pozwalają wyeliminować betonowy strop oraz słupy ograniczające swobodny podział przestrzeni, a także „odchudzić” fundamenty i ściany nośne budynku. Dzięki temu, zarówno parter, jak i poddasze mogą zostać zaaranżowane zgodnie z indywidualnymi preferencjami inwestora.

Koszty produkcji i montażu więźby prefabrykowanej wyliczane są na samym początku na postawie konkretnej oferty na wiązary MGDachy. Nie musimy obawiać się żadnych niespodzianek. Co ważne, wykonana więźba jest objęta gwarancją.

Ponadto, zlecając projekt i wykonanie wiązarów dachowych w fabryce wiązarów MGDachy, nie musimy się martwić o zakup odpowiedniego drewna, jego suszenie, impregnację i składowanie. Pracownicy MGDachy zajmą się bowiem każdym etapem inwestycji, od produkcji wiązarów dachowych, przez ich montaż, aż po prawidłową utylizację odpadów powstałych podczas pracy.

W przypadku domów o stosunkowo prostej geometrii dachu, wiązary drewniane prefabrykowane pozwalają także na znaczną oszczędność kosztów w porównaniu do tradycyjnych konstrukcji drewnianych wykonywanych na placu budowy. Realizacja więźby prefabrykowanej może być nawet 40-50% tańsza.

Przy wszystkich wymienionych wyżej zaletach, prefabrykowane wiązary dachowe posiadają praktycznie tylko jedną wadę – wysoką cenę w przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji drewnianych.

Zalety wiązarów dachowych

• łatwy i szybki montaż więźby dachowej, krótszy czas budowy dachu,
• możliwość wykorzystania w budynkach o dużej rozpiętości (nawet do 30 m) bez konieczności stosowania podpór,
• możliwość montażu w sezonie zimowym,
• stosunkowo niewielka waga,
• gwarancja bezpieczeństwa użytkowania wynikająca z precyzyjnych obliczeń inżynieryjnych prowadzonych w zakładzie przemysłowym oraz uwzględnienia dużego marginesu wytrzymałości wykorzystanych materiałów,
• mniejsze zużycie tarcicy podczas produkcji wiązarów przy zwiększonej nośności (w porównaniu do wiązarów wykonywanych tradycyjnymi metodami),
• możliwość eliminacji ciężkiego stropu betonowego (oszczędność pieniędzy oraz większa swoboda planowania przestrzeni wewnątrz domu),
• brak konieczności podpierania wiązarów od dołu słupami czy podciągami, możliwość ograniczenia liczby ścian nośnych,
• możliwość „odchudzenia” fundamentów oraz ścian nośnych budynku,
• możliwość wykonania lekkich ścian wewnętrznych w nieskomplikowanej, taniej technologii,
• możliwość swobodnej organizacji przestrzeni parteru oraz poddasza domu,
• możliwość rezygnacji z murłat,
• uzyskanie idealnie równych połaci dachowych, ułatwiających prawidłowe wykonanie pokrycia,
• produkcja wiązarów dachowych prowadzona przy użyciu najnowocześniejszych programów i urządzeń, zapewniających wysoką precyzję oraz całkowitą powtarzalność wymiarową zaprojektowanych elementów drewnianych oraz bezpieczeństwo użytkowania gotowej konstrukcji,
• wykorzystanie suchej tarcicy, gwarantującej wysoką stabilność konstrukcji,
• stosowanie ekologicznych impregnatów,
• eliminacja ryzyka kradzieży lub uszkodzenia materiału na miejscu budowy,
• uniknięcie bałaganu na budowie,
• z góry określone koszty wykonania i montażu (brak niespodziewanych, dodatkowych kosztów),
• gwarancja zapewniona przez zakład przemysłowy,
• duża oszczędność pieniędzy w przypadku dachów o stosunkowo prostej konstrukcji.

Wady wiązarów dachowych

• stosunkowo wysoka cena w przypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji.

Tradycyjne wiązary drewniane a wiązary prefabrykowane

Zalety wiązarów prefabrykowanych stają się jeszcze bardziej oczywiste, gdy porównamy je z metodami tradycyjnymi. Wiązary krokwiowe, jętkowe, płatwiowe czy wieszarowe charakteryzują się stosunkowo dużym stopniem skomplikowania, a także praco- i czasochłonnością wykonania. W tradycyjnym budownictwie jednorodzinnym stosuje się przede wszystkim wiązary drewniane.

Wśród nich wyróżnić możemy:

• Wiązary dachowe rozporowe
  • Wiązary krokwiowe. Ten typ wiązara stosuje się w budynkach o rozpiętości podpór do 600 cm i nachyleniu połaci od 40° do 60°. Optymalny rozstaw wiązarów krokwiowych mieści się w zakresie od 80 do 120 cm. Długość krokwi nie powinna przekraczać 450 cm. Jest to szczególnie istotne w przypadku ciężkich pokryć dachowych (na przykład dachówek ceramicznych czy cementowych). Jeśli planujemy zastosować pokrycie lekkie, takie jak gont bitumiczny, długość krokwi może sięgać 500 cm. Krokwie o większej grubości (powyżej 8 cm) łączy się w kalenicy na zwidłowanie przy użyciu twardego drewnianego kołka o średnicy 2,5 cm lub śruby 12 mm. Łączenie cieńszych krokwi (o grubości 7-8 cm) wykonuje się natomiast poprzez nakładkę prostą przy użyciu twardego drewnianego kołka o średnicy 2,5 cm lub śruby 12 mm. W przypadku więźby krokwiowo-belkowej, na podstawowe elementy wiązara składają się: belka wiązarowa oraz para krokwi. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie pary krokwi połączonych w kalenicy i oparcie ich na ścianach zewnętrznych za pośrednictwem murłat.
  • Wiązary jętkowe. Na podstawowe elementy wiązara jętkowego składają się: belka wiązarowa, para krokwi oraz jętka. Wiązary jętkowe stosuje się w budynkach o rozpiętości podpór w granicach od 500 do 750 cm i nachyleniu połaci od 37° do 60°. Krokwie wzmocnione są dodatkowo przy użyciu poziomej drewnianej belki – jętki. Element ten sprawia, że obciążenia wywołane ciężarem własnym dachu, siłami naporu wiatru czy też zalegającym śniegiem zostają równomiernie rozłożone między pary krokwi. Jętka poddawana jest najczęściej siłom ściskającym. Aby stabilnie spinać wiązar, musi być ona jednak odporna także na działanie sił rozciągających. Dlatego też, przekrój poprzeczny jętki jest dość duży – zazwyczaj dorównuje przekrojowi krokwi. Jętkę mocuje się na wysokości nie większej niż 0,6 długości krokwi, tak, by dzieliła ona krokwie na dwa odcinki w stosunku 3:2. Generalnie, długość górnego odcinka krokwi nie powinna przekraczać 250 cm, a dolnego – 450 cm. W prawidłowo wykonanej konstrukcji, jętka nie powinna być natomiast dłuższa niż 350 cm. Podobnie jak w przypadku wiązarów krokwiowych, krokwie grube (powyżej 8 cm) łączone są w kalenicy na zwidłowanie przy użyciu twardego drewnianego kołka o średnicy 2,5 cm lub śruby 12 mm. Łączenie cieńszych krokwi (o grubości 7-8 cm) wykonuje się natomiast poprzez nakładkę prostą przy użyciu twardego drewnianego kołka o średnicy 2,5 cm lub śruby 12 mm. Jętkę mocuje się do krokwi, stosując jeden z sześciu sposobów:
    • połączenie doczołowe – czoła jętki obcinane są zgodnie z nachyleniem krokwi i umieszczane w jej osi. Dla wzmocnienia tego prostego połączenia stosuje się dodatkowe łączniki w postaci gwoździ lub wkrętów.
    • połączenie doczołowe z nakładkami – dla zwiększenia wytrzymałości połączenia wprowadza się tu dodatkowe elementy prefabrykowane w postaci nakładek usztywniających podstawowe połączenie doczołowe. Nakładki mogą być wykonane z drewna, materiałów drewnopochodnych lub perforowanej stali.
    • połączenie czopowe – jedna z bardziej pracochłonnych metod łączenia jętki z krokwią. Pozwala ono jednak na bardzo dobrą stabilizację łączników, gwarantując przy tym wysoką trwałość i wytrzymałość połączenia.
    • połączenie na wrąb czołowy z łącznikiem – znakomity sposób na skuteczne przenoszenie sił dociskających w węźle. Dzięki nawierceniom oraz ściągnięciu łączonych elementów przy użyciu śruby lub pręta gwintowanego, połączenie jest trwałe i niezwykle wytrzymałe.
    • połączenie na nakładkę – metoda polegająca na wykonaniu prostych podcięć, zarówno w krokwi jak i w jętce. Pozwala ona na ustabilizowanie połączenia. Należy jednak pamiętać, że wycięcie w krokwi powinno być jak najmniejsze. W przeciwnym razie możemy bowiem nadmiernie osłabić belki.
    • połączenie na jaskółczy ogon – najbardziej klasyczne połączenie jętki z krokwią, stosowane coraz rzadziej ze względu na dużą pracochłonność. Podcięcie o charakterystycznym kształcie zapobiega wysunięciu się elementu z połączenia. Metoda ta wymusza jednak osłabienie krokwi poprzez miejscowe zmniejszenie jej przekroju. Stosując połączenie na jaskółczy ogon, należy pamiętać, by dolna płaszczyzna styku krokwi z jętką była możliwie największa. Połączenie to pracuje bowiem przede wszystkim na docisk.
  • Wiązary jętkowe z jętką podpartą. Typ konstrukcji dachowej stosowany w budynkach o rozpiętości od 750 do 1200 cm. Jętki muszą zostać podparte ramą stolcową (lub, w przypadku rozpiętości 900-1200, dwiemam ramami) zwiększającą wytrzymałość konstrukcji drewnianych oraz ich sztywność. Słupy podporowe mocowane są na odcinkach co 300-400 cm. Pojedynczy wiązar składa się z pary krokwi, jętki o długości powyżej 350 cm oraz ramy stolcowej z jednym lub dwoma słupami.
• Wiązary dachowe płatwiowo-kleszczowe. Typ wiązara stosowany w budynkach o rozpiętości od 900 do 1100 cm. Konstrukcja więźby tego typu złożona jest z wiązarów pełnych (głównych) oraz pustych (pośrednich) ustawianych w odległości 300-450 cm. Na budowę wiązara pełnego składają się: para krokwi, para kleszczy, rama stolcowa z dwoma słupami, belka wiązarowa (w przypadku stropu drewnianego) lub podwalina (w przypadku stropu żelbetowego). Wiązary dachowe usztywnione są dodatkowo przy użyciu mieczy połączonych z płatwiami i słupkami.
• Wiązary dachowe wieszarowe
  • Wiązary jednowieszakowe.
    Rodzaj wiązarów stosowany w budynkach o rozpiętości 600-800 cm bez podpór pośrednich. Poszczególne wiązary dachowe łączą się ze sobą za pośrednictwem płatwi kalenicowej oraz płatwi stropowych.
  • Wiązary jednowieszakowe z krzyżulcami.
    Typ wiązarów stosowanych w budynkach o rozpiętości 800-1000 cm. Płatwie pośrednie montuje się pomiędzy krokwiami i zastrzałami oraz podpiera przy użyciu specjalnych krzyżulców. Płatwie pośrednie dzielą krokwie na dwa odcinki, z których górny nie może przekraczać 400 cm, a dolny 450 cm długości.

Jak widzimy, budowa tradycyjnej więźby wymaga ogromnego kunsztu, precyzji, doświadczenia oraz szerokiej wiedzy ciesielskiej. Poszczególne elementy są docinane, dopasowywane i łączone przy użyciu ręcznych narzędzi, bezpośrednio na placu budowy. Praca ta jest więc również, siłą rzeczy, niezwykle czasochłonna (realizacja więźby trwa zwykle kilka tygodni).

Prefabrykowane wiązary dachowe cena

Wiele osób zastanawia się ile kosztują wiązary dachowe i czy są droższe od tradycyjnej więźby dachowej. Koszt realizacji prefabrykowanej więźby dachowej wraz z montażem mieści się zwykle w granicach od 80 do 100 zł/m2.

Na końcowy koszt wykonania prefabrykowanej więźby kratownicowej składają się:

• koszty wykorzystanego drewna,
• cena zastosowanego impregnatu,
• koszt okuć ciesielskich,
• koszt materiałów wykorzystanych do stężenia konstrukcji,
• koszty transportu gotowych wiązarów na plac budowy,
• montaż konstrukcji dachu (wiązary dachowe prefabrykowane kupić możemy wraz z usługą montażu lub bez niej).

Ile kosztują wiązary dachowe na dach Twojego budynku dowiesz się wypełniając poniższy formularz: